,,Það sést snemma á grunnskólagöngu hverjir munu komast í kast við lögin."

Þessi orð hafa ekki farið úr huga mér síðan ég heyrði þau. Reynslumikill kennari lét þau falla í samræðum okkar. Hvers vegna látum við svona gerast í okkar samfélagi? Af hverju hjálpum við ekki öllum sem standa illa að vígi í skólakerfinu? Að spara í slíka aðstoð er hneisa. Við eigum að treysta skólastjórnendum til að gera áætlanir varðandi þær peningaupphæðir sem þarf til að aðstoða þau börn sem þurfa á aðstoð að halda. Við getum vel gert það og skorið annað niður. Pössum sérstaklega upp á öll börn sem þurfa aðstoð og gætum þess að sú aðstoð sé uppbyggileg og fagleg. Kannski að við ættum að fá Kára til að safna fyrir þessu?

Athugasemdir

[Gunnar Heiðarsson, 7.2.2016 kl. 21:18]

Ekki veit ég hvaða mælikvarða þessi "reynslumikli kennari" notar við þetta mat sitt. Hitt veit ég að sjálfur var ég einstaklega óstýrilátur sem nemandi, fyrstu ár skólagöngu og jafnvel lengur. Svo var einnig um marga samnemendur mína. Öllum hefur okkur tekist vel til í lífinu og ekki að sjá að við sem vorum óstýrilátari hafi gengið verr og ekkert okkar varð að glæpamanni.

Hins vegar var mjög misjafnt hversu langt okkar óstýrilæti gekk, eftir því hvaða kennara við höfðum. Hjá sumum kennurum, þeim sem við munum enn í dag, heyrðist hvorki hósti né stuna í okkur nemendum, meðan aðrir höfðu enga stjórn á bekknum.

Að alhæfa svona, eins og þessi "reynslumikli kennari" gerir, ber ekki merki um góðan né skynsaman kennara, jafnvel þó hann búi að "mikilli reynslu".

[Sveinbjörg Björnsdóttir, 7.2.2016 kl. 21:28]

Ég tel að þessi setning komi okkur til að hugsa (við vitum auðvitað öll að hér er um alhæfingu að ræða en í henni felst samt ákvðinn sannleikur) Aðalmálið er að við þurfum að setja enn meiri fjarmuni í að hjálpa börnum þegar þau eru ung áður svo að þau geti notið skólagöngu sinnar. Taka á vandanum fyrr og hjálpa þeim stax og halda áfram eftir þörfum með viðbótarhjálp. Sumir þurfa mikla hjálp aðrir minni. Ekki spara í það fjármuni. Sundum þarf maður að setja hluti á oddinn til þess að fólk vakni og lesi það sem maður hefur fram að færa.