Söluskrifstofa án aðgreiningar

Ég ert mættur á skrifstofuna. Salan hefur verið góð hjá mér og ég er spenntur að halda áfram. Það sem angrar mig eru nýju skipulagsbreytingarnar. Skrifstofan er orðin opin og  það hafa ekki aðeins verið ráðnir sölumenn, heldur fólk með allskonar reynslu og hugmyndir. Einstaklingar sem eiga erfitt og hafa lítinn áhuga á starfinu eru þarna innan um.   Ég sest við borðið mitt og rýni í sölutölurnar. Æ hvað var nú þetta gatari kom a fleygiferð og lenti á hausnum  á mér.  Mér bregður , er aumur eftir þetta en reyni að harka af mér og byrja á áætlunum. Sumir eru að hlæja. Skrítið hugsa ég.  Síðan kemur einn með blað samanbrotið og lemur í mig. Blessaður hvað segirðu? Hann byrjar að spjalla og ég tefst.  Kemst ekki áfram.  Háreysti er í einu horninu, fimm hafa lent í útistöðum og sölustjórinn reynir að sjatla málin þarna. Dagurinn er liðinn ég fer heim svolítið taugaóstyrkur. Mér var nú ekki mikið úr verki í dag en vonandi verður næsti dagur betri og árangursríkari!

Þetta er venjulegur dagur í skóla án aðgreiningar.

Góð grein sem ég mæli með:

kronikker/Det-farlige-klasserommet-7444219.html#.UznhCScgGSM

Det farlige klasserommet

www.aftenposten.no